Espéranto La barelon sur monton spirale ĉeval' suprentrenis, Kaj imponaj mastrinoj la tutan petrolon disprenis. Kiel signo de l' temp' en ladvazojn ĝi fluis el tubo, Kaj tremante en ĝi speguliĝis la suno kaj nubo. La kanistroj fornaĝis tra l' plac' sub ĉizitaj balkonoj Al infana tumult', kie floris kaj reĝis madonoj, Kiel gutoj de roso en orelloboj brilis juveloj, Kiel bazo de l' hejmo radiis petrolaj forneloj. Kio tamen eternas en la mondo kruela kaj frida? Ĉion vento forportas, la vento senborda senbrida. Ĉio, kio ĵus estis la nuno, la aspra realo, Jam kovriĝas per polvo, per cindra biblia vualo. La epokon ni skoldas, sed tion la temp' ne meritas. Ĉar al ĝi la animo per ŝnur' umbilika ligitas. La memoron ni devas kripligi kun ploro kaj tristo... Kie estas la ĉar', la ĉevalo kaj la petrolisto?

espéranto Le cheval a été traîné dans le tonneau sur une montagne en spirale, Et des maîtresses impressionnantes ont écrasé toute l'huile. Signe du temps, il coulait d'un vase, Et tremblant dedans reflétaient le soleil et les nuages. Les bidons nageaient à travers la place sous des balcons sculptés Au tumulte des enfants, où les madones fleurissaient et régnaient, Comme des gouttes de rosée dans les lobes d'oreilles brillaient des bijoux, Les poêles à mazout rayonnaient comme la base de la maison. Mais qu'est-ce qui est éternel dans le monde cruel et froid ? Tout est emporté par le vent, le vent est débridé. Tout ce qui n'a été que le présent, la dure réalité, Elle est déjà couverte de poussière, d'un voile biblique de cendre. On gronde l'âge, mais le temps ne le mérite pas. Car l'âme y est liée par un cordon ombilical. Il faut paralyser la mémoire de larmes et de tristesse... Où sont le char, le cheval et le pétrolier ?